LEARN TO BE APPRECIATIVE FOR THE VALUE OF THINGS IN LIFE

Ne Young academically excellent person went to apply for a managerial position in a big company.

He passed the first interview; the director who is the decision maker conducted his last interview.

The director discovered from the CV, that the youth's academic result is excellent all the way, from the secondary school until the postgraduate research, never has a year he did not score.

The director asked, "Did you obtain any scholarship in school?" and the youth answered "None."

The director asked, " Did your father pay for your school fees?" the youth answered, my father passed away when I was one year old, it is my mother who paid for my school fees.

The director asked, "Where did your mother work?" the youth answered, "My mother worked as clothes cleaner." The director requested the youth to show his hand, the youth showed a pair of hand that is smooth and perfect to the director.

The director asked, "Did you ever help your mother wash the clothes before?" The youth answered, "Never, my mother always wanted me to study and read more books, furthermore, my mother can wash clothes faster than me."

The director said, "I have a request, when you go back today, go and help to clean your mother's hand, and then see me tomorrow morning."

The youth felt that his chance of landing the job is high. When he went home, he happily wanted to clean his mother's hand, his mother felt strange, happy but mixed with apprehension, she showed her hand to her son.

The youth cleaned his mother's hand slowly, his tears drop down as he did that. It is the first time he discovered his mother's hand is so wrinkled, and there are so many bruises in her hand. While cleaning, some bruises caused so much pain his mother's body shivered.

For the first time the youth realized and experienced that it is this pair of hands that washed the clothes everyday to pay for his school fees, the bruises in the mother's hand is the price that the mother paid for his graduation, academic excellence and probably his future.

After finishing the cleaning of his mother's hand, the youth quietly cleaned all remaining clothes for his mother.

That night, mother and son talked for a very long time.Next morning, the youth went to the director's office

The director noticed the tear in the youth's eye and asked: "Can you tell me what you have done and learned yesterday in your house?"

The youth answered, "I cleaned my mother's hand, and also finished cleaning all the remaining clothes."

The director asked, "Please tell me how you feel?"

The youth said, "Firstly, I know what is appreciation, without my mother, I would not be so successful today. Secondly, I learned how to work together with my mother, only then I realized how difficult and tough it is to get something done. Thirdly, I know the importance and value of family relationship."

The director said, "This is what I am looking for, I want to recruit a person that can appreciate the help of others, a person who understands the suffering of others to get things done, and a person who would not put money as his only goal in life to be my manager. You are hired!"

Later on, this young person worked very hard and received the respect of his subordinates, every employee working diligently as a team, the company's result improved tremendously.

This story highlights a very important lesson in life – to appreciate and be grateful for the sacrifices of those who have helped to make us what we are today. All of us owe our successes to our own parents who willingly sacrifices all they had for our well being. They may not be perfect but are the only ones in the world for but whom sacrifice for their children brought joy and satisfaction.

It is also a lesson for parents who tend to over-protect their children by hiding their troubles from them for fear that may sadden them. Many of us are better people today because of our humble past when we shared the pain and sufferings of our parents when we were young.

A child who has been protected and habitually given whatever he does, will develop "entitlement mentality" and will always put himself first. He is ignorant of his parent's efforts. When he starts working, he assumes everyone must listen to him, and when he becomes a manager, he will never understand the suffering of his employees and he will always blame others. For this kind of people, he can have good results, may be successful for a while, but eventually will not feel a sense of achievement; he will grumble and will be full of hatred and yearn for more. If we are this kind of protective parents, do we love the child or destroy the child?

You can let your child live in a big house, eat a good meal, learn piano, watch a big screen TV. But when you are cutting grass, please let them experience it. After a meal, let them wash their plate and bowl together with their brothers and sisters. It is not because you do not have money to hire a maid, but it is because you want to love them in a right way.

You want them to understand, no matter how rich their parents are, one day their hair will grow gray, their bodies wither, their energy drained and finally succumb to some serious illness like the mother the mother of that young man in the story. The most important thing is your kid learns how to appreciate the effort and experiences the difficulty and learn the ability to work with others to get things done when we are no more there to protect them anymore.

Post Comment

சிறுகுழந்தைகளின் சிறப்புக் குணங்களும் அவர்களுக்கான வழிகாட்டலும்

குழந்தைப் பருவம் ஒவ்வொரு மனிதனின் வாழ்விலும் முக்கியமான காலகட்டமாகும். இக்காலகட்டத்தில் விடுகின்ற தவறுகள் அவர்களுக்கு பிற்காலத்தில் பாரிய பாதிப்புக்களை ஏற்படுத்துவதாக அமையும். குழந்தைகள் என்பவர்கள் பல்வேறு வித்தியாசமான, சிறப்பான குணங்களை கொண்டவர்கள். அவற்றை சரியாக அறிந்து பெரியவர்கள் அவர்களுக்கு வழிகாட்ட வேண்டும். இல்லாவிட்டால் அக்குழந்தை பிற்காலத்தில் பல சவால்களுக்கு முகம்கொடுக்க நேரிடுகின்றது. ‘ஐந்தில் வளையாதது ஐம்பதில் வளையாது’ என்று முன்னோர்கள் சொல்வார்கள். எனவே ஐந்தில் நாம் சரியான வழிகாட்டலை வழங்கும்பொது ஐம்பது சரியாக அமையும். அதற்கு நாம் குழந்தைகளின் சிறப்புக் குணங்கள் பற்றி அறிந்திருக்க வேண்டும். Read More..

Post Comment

தேங்காய்த் துண்டுகள் – டாக்டர் மு.வரதராசனார்

“மாலை நேரத்தில் குடித்துவிட்டுச் சாலை ஓரத்தில் விழுந்து கிடப்பவர்களைப் பார்த்திருக்கிறோம். ஆனால், இது என்ன கொடுமை! பகல் ஒரு மணிக்கு நல்ல வெயிலில் தார் வெந்து உருகும் வெப்பத்தில் இந்தச் சாலை ஓரத்தில் இப்படி ஒருவன் விழுந்து கிடக்கிறானே” என்று எண்ணிக் கொண்டே அந்த மாரியம்மன் கோயிலை அணுகி நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தேன். வெளியூர்களில் கள் சாராயக் கடைகளை மூடி விட்ட பிறகு, அங்கே உள்ள குடிகாரர் சிலர் அடிக்கடி சென்னைக்குப் புறப்பட்டு வந்து, ஏதோ வேலை…Read More

Post Comment

தமிழ் இலக்கியத்தில் அறிவியற் கூறுகள் – மு. பாலமுருகன்

இலக்கியம் காலத்திற்கு ஏற்பத் தன் பாடுபொருளையும், பரிணாமத்தையும் விரிவுபடுத்திக் கொண்டு வருகிறது. நாம் வாழும் உலகம் அறிவியல் உலகமாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் நம்முடைய இலக்கியமும் அறிவியலைப் படைப்பிலக்கியத்தில் பயன்படுத்தி வருகிறது. நம் முன்னோர்கள் பழந்தமிழ் இலக்கியத்திலிருந்தே அறிவியல் கோட்பாடுகளைப் பயன்படுத்தி வந்துள்ளனர். மழையின் வருகையைப் பற்றியும் அதன் சிறப்புப் பற்றியும், விலங்கினங்களின் தன்மைகள் பற்றியும், அணுக்கள் பற்றியும் தம்முடைய படைப்புகளில் பழந்தமிழர் வெளியிட்டுள்ளனர். கடல் நீரானது ஆவியாகி மேலெழுந்து பின் குளிர்ந்த காற்றால் மீண்டும் மழையாக வருகின்றது.… Read More

Post Comment

Relationship between Headmaster and Staff

Delicate and critical role of the principal, the principal has to play a very delicate and critical role as he has to strike a balance in the practical field among fighting and quarrelling students, grudging and grumbling teachers and complaining parents. The members of the teaching staff have their different whims: some sensitive, some emotional, some enthusiastic, some old, some young, some trained and other untrained and some marking time. The principal has to make the BEST use of them and seek their whole hearted cooperation in all the activities of the school, academic, co-curricular and administrative.
Encouragement in one case, assistance in overcoming difficulties in another, suggestions here, definite orders there, all are necessary, “writes H.G. Stead. The principal has to weld the members of the staff into a real team.
The principal is expected at various times and by various interests to play many roles. He must be nature of this position be:
a) A teacher of teachers.
b) A supervisor not only of teachers but of service personnel.
c) A disciplinarian just but effective.
d) A psychologist at least to the extent of discovering maladjustments, especially of teachers which hinder progress.
e) A financier in organizing the school budget.
f) A sociologist to the extent of understanding the relationships of the school with social forces.
g) A lawyer to the extent of being able to know his own obligations, rights, legal abilities as well as of those of all school personnel.
h) A technical expert in educational measurement and evaluation.
i) An expert in group dynamics to the extent of working effectively with staff, pupils, public and the authorities.

Relation of the principal with his colleagues:
Milo Stuart states, “The relation of the principal to his teachers should be the most intimate of any. If a teacher fails, the principal fails; if the teacher succeeds, the principal succeeds. To sum up what the principal’s job is, I shall call him a referee the captain of the ship the boss of the firm a juvenile judge before whose tribunal come out not only the culprits but the adults who frequently contribute to the pupil’s shortcomings. He is a promoter who must project the future of his institution and convert the public to his plan. He is a social physician to every parent who has wayward son who needs attention. He is a friend in need to pupils and to all the homes in which misfortune comes. His power, his activities, even the good he does, can not be measured by a material yardstick.

PRINCIPLES OF STAFF HARMONY:
Principle of Democratic Administration.
We have already discussed that a Head should follow the principles of democratic administration. According to K.G. Saiyidain, “To my mind a good Headmaster is one who can inspire and enthuse his colleagues without dominating over them like a hard task master”.

Principle of Sharing Responsibility:
He should be prepared to share the control and authority with his colleagues. He should not think that he is born to rule and should not desire to be on the top of everything in the school, i.e. the president of games, the chairman of literary societies and the patron of social service and health unions, etc. the different departments should be placed under the charge of the senior members of the staff. Principle of sharing responsibility should be the keynote of his policy. Supervision of the examinations, school cleanliness, morning assembly, funds, hostel, scouting, literary and social activities are some of the chief duties which would be delegated by the Headmaster to the other members of the staff. This will develop in them a sense of responsibility for the school.

PRINCIPLE OF MUTUAL CONSULTATION:
The Headmaster should frequently consult his colleagues regarding improvement in school discipline and instruction. Such consultations instill in them the spirit that they belong to the school and are as responsible to it as the headmaster is staff meeti9ngs should be called from time to time. The teachers should be given full freedom to put forth their problems in these meetings. Briggs found that the teachers expected in a staff meeting.
a. Help on their problems
b. The wider outlook in education
c. Meeting to be happy and wholesome,
d. Meeting based on appreciation of effort and accomplishment rather than shortcomings and faults. The head of the institution should take note of the teachers problems and accordingly given his suggestions for the solution of the problems concerned.

PRINCIPLE OF HUMAN RELATIONSHIPS:
A good headmaster keeps in view the human factor while dealing with the member of the staff. He treats them jut like friends and does not say anything to them in the presence of the students and their parents which may lower their prestige. He does not give them suggestions regarding methods of teaching when they are taking their classes but gives the same by calling them in his office and tries to avoid all bossing tendencies. The teacher should come out of the headmasters office a better person, wiser and in a more pleasant mood than he was when he went in his office. Autocratic heads are always ready to snub any pupil or teacher who puts questions to them and are easily annoyed when their colleagues differ from them.

Principle of constructive criticism:
The criticism offered by the Headmaster should be judicious, fair and constructive rather than destructive. Supervision should be a matter of inspiration to teachers. It should be moderate. Excessive supervision kills all the initiative and drive of teachers. The role of a policeman or a military officer does more harm than good.

Principle of cooperation:
On the close cooperation of the headmaster and the staff depends on the efficiency of the school and the head of the institution is to a great extent responsible for securing cooperation of teachers. According to Reavis, No matter what his personal characteristics are, he will not be successful unless he is able to inspire his associates and collaborators with the desire to work cooperatively for the goals for which the school stands. E will be judged by his ability to enlist and to utilize their ability in participating in the solution of school problems and in formulating educational policies that have the common objective of advancing the welfare of the children enrolled in the school. He does not attempt to conceal that he is their leader, but he does not on the other hand remind them what he is.

Principle of friendly supervision:
Speaking about administrators of tomorrow D.I. Lal observes, “He gives up the time old tradition of checking his teachers, frightening his teachers, weakening his teachers and examining them, but manipulates things so as to train his teachers, inspire his teachers and trust them. In this way he will not only create an excellent professional moral among the teaching staff but will also cultivate a vital interest in them for educational philosophy, so that they can continually test and re test their plans and purposes, ideas, ideals, methods and procedures, systems and organizations.
Jacobson observes, The principal should not interrupt classes, create disturbances on entering and leaving, or to take the class away from the teacher, unless invited to do so. If the principal stays to the end of the class period he should observe good manners by expressing in a sentence or two his pleasure in visiting the class but refrain from making condemnatory statements until there is sufficient time to discuss them at length, if indeed he indulges in them at all.

SUGGESTIONS FOR PROMOTING STAFF HARMONY:
1) Take the first step in being friendly.
2) Be cheerful.
3) Remember and use names
4) Take interest in the out of school activities of the members of the staff.
5) Be easily accessible to the staff.
6) Avod taking special privileges.
7) Be polite and courteous.
8) Avoid keeping people waiting.
9) Ask persons if they are willing to assume responsibility.
10) Take prompt action on requests.
11) Keep a record of promises and live up to them.
12) Attempt to see actions and decisions from the other persons point of view.
13) Give credit to the persons responsible when the school receives praise.
14) Let people know when their work is good.
15) Be concerned about the way a teacher feels about his job and his out of school life.
16) Be willing to listen.
17) Avoid any evidence of authority.
18) Ask questions that relieve anxiety about discussing a problem.
19) Give praise for reporting facts accurately.
20) Avoid giving advice.
21) Become fully informed about the social structure of the staff.
22) Refuse to accept the assumption that conflicting groups in staff are unavoidable.
23) Offer services to assist in seeking agreement when disagreements arise in the group.
24) Do not show any undue favour to any member of the staff.
25) Inform new teachers on matters of school regulation.
26) Visit teachers who are ill.
27) Keep in mind while preparing your schedule that other teachers are not put to inconvenience.
28) Show consideration for bashful teachers.
29) Give teachers a chance to tell their side of the story.
30) Do not make personal remarks to shame them.
31) Show consideration for the feeling of other teachers.
32) Do not embarrass a teacher of inferior ability or one who has physical defects.
33) Do not laugh at the actions which seem funny to you.
34) Learn to work, to play, to live successfully with your associates.
35) Learn to like people.
36) Find out how different teachers wished to be treated and treat them accordingly.
37) Be willing to help teachers secure better positions.
38) Make changes slowly, preferably at teachers suggestions.
39) Seek the help of teachers as co workers and special advisers.
40) Be sincerely interested in teachers, like them as persons. Lincoln said, “If you wish to win a man to your cause, first convince him that you are his sincere friend.
41) Give teachers your undivided attention both when listening and when talking to them.
42) Criticize only in private.
43) Smile! As they say in the Navy, “ a happy ship is a good ship” so, too, a happy school is a good school.
44) Always ask a teachers permission to break into a classroom activity.
45) Help teachers in difficulty with pupils, parents or other teachers.
46) Meet staff in informal situations.
47) Use the word co-workers in place of subordinates and treat them as such.
48) Motivate desirable action through commendation.
49) Share knowledge of coming events with colleagues.
50) Give reasons for instructions and orders.
51) Earn respect of colleges by character and behaviour.
52) Regard yourself as a member of the group rather than command respect through position.
53) Encourage suggestions, evaluate them carefully, and accept them on merit.
54) Deal appropriately with outside criticism of staff members or the organization.

STAFF MEETINGS:
Efficient running of the school demands that members of the staff should occasionally meet for sharing responsibilities as well as experiences. These meetings should be presided over by the principal.
These may be convened from time to time.
Briggs found that teachers expected the following things in a staff.
i. Help in their problems.
ii. A wider outlook on education.
iii. Meeting to be happy and wholesome.
iv. Meeting based on appreciation of effort and accomplishment rather than shortcomings and faults.

Planning of staff meetings:
The teachers should be informed in advance of the problems to be discussed in the meetings. It is very important for the head to listen to every teacher with attention and care. Minutes of staff meetings should be kept if possible.
A limit must be put to staff meetings and the BEST appears to be once a month of course, there need not be any rigidity in observing this principle. Occasional meetings for some particular purposes may have to be called. Sometimes it may become necessary for he head to convey staff meeting to clarify certain points of written order issued by him. An atmosphere of cheerfulness should prevail in all such meetings.
The head of the institution should take note of the teachers problems and accordingly give his suggestions for the solution of the problems concerned. His attempt should be to help the teachers as much as possible.
Time of meeting should be such as most of the members of the staff find it convenient to attend.
Staff meetings should not be too long. Usually not more than one and a half hours be spent upon these.

Characteristics of staff meeting:
1) All discussions should be above the personal level.
2) They should be economical in time.
3) Discussion should not go off the track.
4) They should start in time.
5) They should result in concrete suggestions.

STAFF CLUB:
The formation of staff club will facilitate intimate contacts between the head and the members of the staff and also among the members of the staff themselves. One member of the staff should serve as a secretary who should be elected every year so that most of the members get a chance of leading others.
The functions of the club would be recreational cum educational. It may arrange tea during recess for the staff members. Its another function would be to arrange welcome and farewell parties. Its third function will be to arrange excursions and picnics on holidays. Its fourth function will be to arrange discussions on important school problems.
The head should not look upon this club with suspicion. He should occasionally attend meetings of the club. Through such informal meetings, he will learn more about the members of the staff and this will also help in cementing the bonds of friendship, goodwill and mutual understanding.

Principal and the beginning teacher:
1) Plan a conference with the teacher.
2) Establish the systems educational philosophy and practices with him.
3) Discuss the systems educational philosophy and practices with him.
4) Visit the class and hold short conferences after the observation.
5) Arrange for the beginners observation of successful and experienced teachers
6) Help him in making lesson plans
7) Give a good deal of assistance during the first term
8) Suggest pertinent educational literature.
9) Give encouragement and appreciation to him
10) Make him feel that he is capable of becoming a successful
11) Show patience with his progress.

Post Comment

Kejohanan Olahraga Zon Pengkalan Hulu 2011

Pada kejohanan ini pelajar-pelajar sekolah ini telah melakarkan sejarah sekali lagi. Mereka telah menunjukkan prestasi yang membanggakan dan telah mengorak langkah positif untuk menjana kemajuan dalam peringkat daerah pada masa akan datang. Kejohanan peringkat Zon ini telah diadakan di SK Kuak Luar pada 17 Februari 2011. Untuk keterangan lanjut Klik di sini.
Untuk melihat foto kejohanan klik disini ke Galeri Foto

Post Comment

தமிழ் மொழி அழியுமா !

சமீபத்தில் அமெரிக்காவின் அலாஸ்கா மாநிலத்தில் "மரியா ஸ்மித் ஜோனெஸ்" என்ற பெண்மணி இறந்து விட்டார். ஒன்பது பிள்ளைகளுக்கு தாயான இவர் இறக்கும் போது இவருடைய வயது 89. இவருடைய இறப்பு பலருக்கு துயரத்தை கொடுத்துள்ளது. அவருடைய இழப்பை யாராலுமே ஈடு செய்ய முடியாது என்று சொல்கிறார்கள். பழங்குடி இனத்தை சேர்ந்த மரியா ஸ்மித் அலாஸ்காவில் வாழும் பழங்குடி மக்களின் உரிமைக்காக பல போராட்டங்களை மேற்கொண்டவர். ஆனால் அவருடைய இறப்பு யாராலும் ஈடு செய்ய முடியாததாக பார்க்கப்படுவதற்கு காரணம் அது இல்லை. உண்மையான காரணம், மரியா ஸ்மித் போகும் போது ஒரு மொழியையும் தன்னுடனே சேர்த்துக் கொண்டு போய் விட்டார். ஆம், அலாஸ்காவின் பழங்குடி மக்களின் மொழிகளில் ஒன்றான "ஏயக்" என்கின்ற மொழியை பேசத் தெரிந்த உலகின் கடைசி மனிதராக அவர் மட்டும்தான் இருந்தார். அவர் இறந்ததன் பிறகு இன்றைக்கு உலகில் யாருக்குமே அந்த மொழியை பேசத் தெரியாது.
அவர் இறந்த தினத்தோடு உலகில் உள்ள பல மொழிகளில் ஒரு மொழி அழிந்து விட்டது. மரியா ஸ்மித்திற்கு ஒன்பது பிள்ளைகள் இருந்தும், யாருமே "ஏயக்" மொழியை கற்பதற்கு ஆர்வம் காட்டவில்லை. எல்லோரைப் போன்று அவர்களும் ஆங்கிலம் கற்பதும், பேசுவதும்தான் நாகரீகமானதும், தேவையானதும் என்ற கருத்தோடு இருந்து விட்டார்கள். "ஏயக்" மொழியைப் பேசும் கடைசி மனிதராக தான்தான் இருக்கப் போகின்றேன் என்ற விடயம் மரியா ஸ்மித்திற்கு அன்றைக்கு தெரிந்திருந்ததா என்பதும் தெரியவில்லை.
"ஏயக்" மொழி பேசத் தெரிந்த மரியா ஸ்மித்தின் ஒரு சகோதரி 1993இலேயே இறந்து விட்டார். அதன் பிறகு மரியா ஸ்மித்தோடு "ஏயக்" மொழியில் உரையாடுவதற்கு யாருமே இருக்கவில்லை. "ஏயக்" மொழி அழிந்து விடக் கூடாது என்பதற்கு மரியா ஸ்மித் சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார். ஒரு மொழியியல் வல்லுனரின் உதவியோடு "ஏயக்" மொழிக்கான அகராதியையும், இலக்கண நூலையும் தயாரித்தார். இனிமேல் யாராவது இந்த நூல்களின் உதவியோடு ஏயக் மொழியை கற்றுப் பேசினால் மட்டும்தான், அந்த மொழி மீண்டும் உயிர் பெறும்.
ஏயக் மொழிக்கு மட்டும்தான் இந்த நிலைமை என்று இல்லை. உலகின் பெரும்பாலான மொழிகளின் நிலைமை இதுதான். இரண்டு வாரத்திற்கு ஒரு முறை உலகின் ஏதோ ஒரு மூலையில் ஒரு மொழி அழிவதாக மொழியியல் வல்லுனர்கள் தெரிவிக்கின்றார்கள். மரியா ஸ்மித் வாழ்ந்த அலாஸ்காவில் பேசப்படுகின்ற மொழிகளில் மேலும் 20 மொழிகள் விரைவில் அழிந்து விடும் நிலையில் இருக்கின்றன. உலகம் எங்கும் மொழிகள் அழிந்து வரும் வேகம் அதிகரிக்கின்றதே தவிர குறையவில்லை. ஒரு மொழி அழிகின்ற பொழுது ஒரு இனத்தின் பண்பாடு அழிகிறது. இன்னும் சொல்வது என்றால் ஒரு இனமே அழிகிறது. அழிகின்ற மொழிகளில் பெரும்பாலானவை பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட மிகப் பழமையான மொழிகள். அந்த மொழிகளுக்குள் மனித குலத்தின் வரலாற்றின் பெரும் பகுதி புதைந்து கிடக்கின்றது. மொழிகளோடு மனித குலத்தின் வரலாற்று உண்மைகளும் அழிந்து போகின்றன. இன்றைக்கு உலகிலே வாழுகின்ற அறுநூறு கோடி மக்களும் மொத்தம் ஆறாயிரம் மொழிகளைப் பேசுகின்றார்கள். நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இந்த ஆறாயிரம் மொழிகளிலே அறுநூறு மொழிகள் மட்டுமே மிஞ்சியிருக்கும். மிச்சம் ஐந்தாயிரத்து ஐந்நூறு மொழிகளும் அழிந்து விடும். இது மொழியியல் வல்லுனர்களின் தீவிரமான ஒரு எச்சரிக்கை. இன்றைக்கு பேசப்படுகின்ற ஆறாயிரம் மொழிகளில் மூவாயிரம் மொழிகளை ஆயிரத்திற்கும் குறைவானவர்களே பேசுகின்றார்கள். ஏறக்குறைய ஆயிரத்து ஐந்நூறு மொழிகளை நூறு பேர் வரையிலானவர்களே பேசுகிறார்கள். ஐந்நூறு மொழிகளை வெறும் பத்துப் பேர்தான் பேசுகிறார்கள்.
ஒரு மொழி நிலைத்து நிற்பதற்கு ஆகக் குறைந்தது ஒரு இலட்சம் பேராவது அந்த மொழியை பேச வேண்டும் என்பது மொழியியல் வல்லுனர்களின் கருத்து. அந்த வகையில் தமிழ் மொழி தற்போதைக்கு அழியாது என்று நம்பலாம். உலகில் மிக அதிகமானவர்களால் பேசப்படுகின்ற இருபது மொழிகளின் பட்டியலில் தமிழும் இருக்கின்றது. கல்வெட்டில் இருந்து கணினி வரை தமிழ் மொழி பரந்து நிற்கின்றது. ஆனால் ஒரு மொழி அழிவதற்கு தேவையான அனைத்துக் காரணங்களையும் தமிழ் மொழியும் கொண்டுதான் இருக்கின்றது என்பது இதிலே ஒரு அபாயகரமான செய்தி. ஒரு மொழி அழிவதற்கான முக்கிய காரணங்களாக சில விடயங்கள் சுட்டிக் காட்டப்படுகின்றன. மொழிக்குள் மற்றைய மொழிகளின் ஊடுருவலும் ஆதிக்கமும், வட்டாரப் பேச்சு வழக்குகள் தனி மொழிகளாக கிளர்வது, இளந்தலைமுறை மொழியை கற்கவும் பேசவும் ஆர்வம் அற்று இருப்பது போன்றவை ஒரு மொழி அழிவதற்கு முக்கிய காரணங்கள். வேற்று மொழிகளின் ஊடுருவல் தமிழுக்குள் மித மிஞ்சிப் போய் கிடக்கின்றது
எத்தனையோ சொற்களை, அவைகள் தமிழ் சொற்களா இல்லையா என்பதை அறிவதே மிகக் கடினமாக இருக்கின்றது. அதே போன்று பல துறைகளில் ஆங்கிலம் போன்ற மொழிகளின் ஆதிக்கம் இருக்கின்றது. வட்டாரப் பேச்சு வழக்கு மொழிகளாக இருந்தவை தனி மொழிகளாக பிரிந்து போனதையும் தமிழ் மொழி சந்தித்திருக்கின்றது. இன்றைக்கு தமிழ் கொண்டிருக்கும் நூற்றுக் கணக்கான வட்டார மொழிகள் நாளை தனி மொழிகளாக மாறி விடாது என்று உறுதியாக நம்புவதற்கு போதுமான காரணங்கள் இல்லை. "பொதுவான தமிழ்" இன்றைக்கு எழுத்தில் மட்டும்தான் இருக்கின்றது. ஆனால் "வட்டார மொழி இலக்கியங்கள்" என்ற பெயரில் வருகின்ற அதிகரித்த படைப்புக்கள் இதற்கும் முடிவு கட்டி விடுமோ என்ற அச்சத்தைக் கொடுக்கின்றது. தமிழ் நாட்டின் சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களிலும், புலம் பெயர்ந்த நாடுகளிலும் வாழும் இளந்தலைமுறை தமிழை எவ்வளவு தூரம் பேசுவதற்கும், கற்பதற்கும் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்த ஒன்றுதான்.
இன்றைக்கும் தமிழ் மொழி உயிரோடு இருப்பதன் ஒரே ஒரு காரணம், தமிழை பேசுபவர்கள் ஆறு கோடிக்கும் மேற்பட்டவர்களாக இருப்பதுதான். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அறிக்கை ஒன்றில் முப்பது ஆண்டுகளில் அழியப் போகின்ற மொழிகளில் ஒன்றாக தமிழும் இருப்பதாக செய்தி ஒன்று சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஊடகங்களில் வெளிவந்து பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது. ஆனால் முப்பது ஆண்டுகளில் எல்லாம் தமிழ் அழிந்து விடாது. முப்பது ஆண்டுகள் என்பது மிகைப்படுத்தப்பட்ட ஒன்று. அதே வேளை நீண்ட காலத்திற்கு நாம் இப்படி இறுமாப்போடு இருக்க முடியாது. பேசுபவர்களின் எண்ணிக்கையில் மட்டும் ஒரு மொழியின் இருப்பு தங்கியிருக்க முடியாது. எண்ணிக்கையும் மாறுபடக் கூடிய ஒன்றுதான். மொழி அழிவதற்கு தேவையான மற்றைய காரணிகளும் தமிழில் இருக்கின்றன. ஆகவே தமிழ் மொழி நீடித்து நிலைக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனை ஒவ்வொரு தமிழரின் நெஞ்சிலும் இருந்தால் மட்டும்தான், தமிழ் மொழி நீண்ட காலத்திற்கும் நிலைக்கும். இல்லையென்றால் "அழிந்து போன மொழிகளின் பட்டியலில்" தமிழ் இடம் பெறுவது தவிர்க்க முடியாததாகி விடும். மரியா ஸ்மித் ஜோனஸின் உடலோடு "ஏயக்" மொழியும் புதைக்கப்பட்டுவிட்ட இந்த நாளில் தமிழர்களைப் பார்த்து சொல்லக் கூடிய செய்தி இதுதான்.
தமிழரோடு தமிழில் பேசுவோம்...
தமிழன் என்று சொல்வோம்....
தலை நிமிர்ந்து நிற்போம்.....
நன்றி தமிழ் கூடல்

Post Comment

வெற்றியின் ரகசியம்

 

கனவுகள் நினைவாக... நினைத்தவை எல்லாம் நிஜமாக.... கண்ணுக்குள் கண்ட கனவு கண் முன் நடக்க ஒரு சில யோசனைகள்.

ஒரு சிலர் எவ்வளவோ பேரும் புகழும் பெறுகின்றனர். அவர்களது பணியில் சிறந்து விளங்குகின்றனர். எட்டாத புகழை அடைகின்றனர். இதெல்லாம் அவர்களால் எப்படி முடிந்தது. இதோ அந்த வெற்றியின் ரகசியம்.

நமது வாழ்க்கை எப்போதுமே ஒரு ஓட்டப்பந்தய மைதானம்தான். அதில் மூச்சிறைக்க ஓடிக் கொண்டிருப்போம் நாம். வேகமாக ஓடுபவன் புகழை அடைகிறான். ஆனால் நாமோ எந்த லட்சியமும் இன்றி ஓடிக் கொண்டிருப்போம். மற்றவன் அடையும் புகழைக் கண்டு பொறாமைப் பட்டுக் கொண்டும் ஓடிக் கொண்டிருப்போம்.

தடுக்கி விழுந்தவனைப் பார்த்து ஏளனச்சிரிப்புடனே ஓடிக் கொண்டிருப்போம். ஓர் கட்டத்தில் நம்மால் ஓட முடியாமல் நிற்போம். அதுதான் வயோதிகம். அப்போதும் நம்மைக் கடந்து பலர் ஓடிக் கொண்டிருப்பார். இது வேண்டாமே....

வேகமாக ஓடி புகழை அடைய வேண்டும் என்ற உத்வேகத்துடன் ஓடலாமா?

அதற்காக 10 எளிய வழிகள். இவைகள் அனைத்தும் வெற்றி பெற்றவர்கள் தங்கள் கனவுகள் நிஜமாக கையாண்ட முறைகள்தான்.

தன்னம்பிக்கை

10 வழிமுறைகளில் எத்தனை வழிகளை நீங்கள் கையாள முடியும் என்று நினைக்கின்றீர்கள்?

அனைத்துமா? ஆம் இதுதான் முதல் வழிமுறை. வெற்றி பெற தன்னம்பிக்கை தேவை. அனைத்தையும் செய்ய இயலும் என்ற தன்னம்பிக்கை. நம்பிக்கையற்றவர்களையும், அவநம்பிக்கையையும் தவிருங்கள். வெற்றி உங்கள் பக்கத்தில் வரும்.

லட்சியம்

உங்களது லட்சியத்தை அல்லது நீங்கள் அடைய விரும்பும் ஒன்றை முதலில் தேர்வு செய்து கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் ஏதாவது ஒன்றை சாதிக்க வேண்டுமெனில் அது என்ன என்பதை முதலில் தீர்மானித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

முயற்சி

நீங்கள் என்னவாக விரும்பினீர்களோ அதற்கான அனைத்து முயற்சிகளையும் செய்யுங்கள். எதை நினைத்தும், பயந்தும் முயற்சியில் இருந்து பின்வாங்காதீர்கள். முயற்சியுடையார் இகழ்ச்சி அடையார்.

கற்றுக்கொள்ளுங்கள்

படியுங்கள். கற்றுக் கொள்ளுங்கள். எப்போதும் எதையாவது கற்றுக் கொண்டே இருங்கள். புதிது புதிதாக எதையாவது அறிந்து கொண்டே இருங்கள். உங்களுக்கு எதில் விருப்பமோ அதைப் பற்றி அதிகமாக அறிந்து கொள்ள முன்வாருங்கள். கற்றுக் கொள்வதை எப்போதும் நிறுத்த வேண்டாம்.

உழைப்பு

லட்சியத்தை நோக்கி கடுமையாக உழையுங்கள். உங்கள் பார்வை எப்போதும் லட்சியத்தை நோக்கியதாக மட்டுமே இருக்க வேண்டும். லட்சியத்தை பார்க்கும் கண்களுக்கு அதன் வழியில் இருக்கும் தடைகள் தெரியாது. அப்போதுதான் உங்கள் உழைப்பு பலனை அளிக்கும்.

தெளிவுறுங்கள்

லட்சியம் குறித்து பல்வேறு விஷயங்களைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ளங்கள். நீங்கள் செய்யும் தவறுகளை திருத்திக் கொள்ளுங்கள். தவறுகள் மூலமாகவும் பலவற்றை கற்றுக் கொள்ளலாம். தவறுக்காக எப்போதும் கவலைப்படாதீர்கள். உங்கள் தவறுகள்தான் பல சமயங்களில் நல்ல முடிவுகளை எடுக்க உதவும் என்பதை மனதில் கொள்ளுங்கள்.

குறுக்கீடு

உங்கள் லட்சியத்தை கெடுக்கும் வகையில் நபரோ அல்லது பொருளோ, பணமோ குறுக்கே வருவதை அனுமதிக்காதீர்கள். உங்களது அனைத்து எண்ணங்களையும் லட்சியத்தை நோக்கியே செலுத்துங்கள். உங்கள் நேரத்தை அதற்காகவே செலவிடுங்கள்.

தனித்துவம்

உண்மையாக இருங்கள். உங்களை நம்புங்கள். சுயமாக சிந்தித்து சொந்த திறமையை வெளிப்படுத்துங்கள். மற்றவர்களை பின்பற்றி சென்றால் தனித்துவம் இருக்காது.

கலந்தாய்வு

எந்த மனிதனும் தனியல்ல. எங்கும் எப்போதும் ஒரு குழுவாகவே இருக்க வேண்டும். உங்களது எண்ணங்களை, சிந்தனைகளை மற்றவர்களுடன் கலந்து பேசுங்கள். அவர்களையும் பேசச் சொல்லுங்கள். மற்றவர்களையும் ஊக்கப்படுத்துங்கள். பயிற்சி, ஊக்கம் போன்றவற்றை ஒருசேரப் பெருங்கள்.

பொறுப்பேற்பு

எப்போதும் யாரையும் ஏமாற்றாதீர்கள். யாரிடமும் பொய் சொல்லாதீர்கள். உறுதி அளித்தால் அதை எப்பாடுபட்டாவது நிறைவேற்றுங்கள். தவறு செய்தால் அதை ஒப்புக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் செய்யும் செயலுக்கு பொறுப்பேற்றுக் கொள்ளுங்கள்.

நேர்மை, கீழ்பணிதல், பொறுப்புடன் செயலாற்றுதல் போன்றவை இல்லாமல் எந்த காரியத்தையும் சாதிக்க இயலாது.

எனவே இவற்றை கடைபிடித்து உங்களது லட்சியத்தை நிறைவேற்றுங்கள். நாம் பிறந்தோம், வாழ்ந்தோம், இறந்தோம் என்றில்லாமல் வாழ்ந்ததற்கான சுவடுகளை ஏற்படுத்திவிட்டுச் செல்லுங்கள்.

Post Comment

பாலர் பள்ளி (முன்பருவக் கல்வி)

எல்லாக் குழந்தைகளும் விவேகமாக இருக்குமென எதிர்பார்ப்பது தவறு

குறைகளை பிள்ளைப் பருவத்தில் கண்டறிந்து பரிகாரம் காணுங்கள்!

ஒரு குழந்தையின் வளர்ச்சியில் இரண்டு முதல் ஆறுவரை உள்ள மழலைப்பருவம் மிக முக்கியமானது எனலாம். இப்பருவத்தில் குழந்தைகளுக்கு கிடைக்கும் அனுபவங்களே அவர்களின் பிற்கால வாழ்க்கைக்கு ஊன்றுகோலாகின்றது என்று கூறினாலும் மிகையாகாது. இதன் அடிப்படையில் இப்பருவத்திற்கு உகந்த அனுபவக் கல்வியை அளிப்பது இன்றியமையாத ஒன்றாகும் என்பதை பெற்றோரும் ஆசிரிய சமூகமும் உணர்ந்திட வேண்டும்.

எனவே மழலைகளின் முன்பருவக் கல்வி (CHILDHOODPRE - EDUCATION)  தொடர்பாக விரிவாக ஆராய்வது இங்கு உசிதமாகும். முதலில் பள்ளி முன்பருவக்கல்வியின் முக்கியத்துவமும் குறிக்கோள்களும் (IMPORTANCE AND - OBJECTIVES OF PRE - SCHOOL EDUCATION)  பற்றி நோக்குவோம்.
பள்ளி முன் பருவக் கல்வி அல்லது பாலர் கல்வி (NURSERY) என்னும் கல்வி சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே பிளேட்டோ  (PLATO) என்ற அறிஞர் முன்பருவக் கல்வியின் தாற்பரியங்களை நன்கு உணர்த்தியுள்ளார்.
  
அதன்பின் வந்த பல்வேறு கல்வித்துறை அறிஞர்களும் முன்பள்ளியின் முக்கியத்துவத்தையும் குறிக்கோள்களையும் விபரித்துள்ளார்கள். இருப்பினும் அக்கல்விக் கொள்கைகள் செயல் முறையாக்கப்பட்டதும் அதற்கென தனிநிறுவனங்கள் ஸ்தாபிக்கப்பட்டதும் சமீபகாலத்தில் தான் என்றும் கூறலாம்.

கல்வி என்னும் பெரும் கோபுரத்திற்கு அடித்தளமாக அமைவது முன்பருவக்கல்விதான் என்பது மறுப்பதற்கில்லை. சரியான அடித்தளம் இல்லாத கட்டடம் அவ்வப்போது பாதிப்புக்குள்ளாவதைப் போன்று முன்பருவக் கல்வி பெற்றுக்கொள்ளாத மாணவர்கள் தமது அன்றாட கற்கை நெறிகளை மேற்கொள்வதில் பெரும் சிரமத்தை எதிர்கோக்குகின்றனர்.
குழந்தைகளின் இரண்டரை வயது முதல் ஐந்து வயது வரையுள்ள பருவத்தை முன்பருவம் என்று அழைக்கலாம். இப்பருவ காலத்தில் தான் மழலையின் அறிவு வளர்ச்சியில் ஐம்பது சதவீதமானவை நிறைவடைகின்றது. இதனை ஆய்வாளர்களும் உறுதிப்படுத்துகின்றனர்.

  எனவே பள்ளி முன்பருவத்தினருக்கு உகந்த முறையில் நல்ல சூழ்நிலையை ஏற்படுத்திக் கொடுத்து ஊக்குவித்தால் நிச்சயமாக அவர்கள் விடலைப் பருவத்தை எய்தும் வேளையில் எல்லாத்துறைகளிலும் சிறந்த ஆளுமையுடையவர்களாகத் திகழ்வார்கள் என்பது கண்கூடு. இதன் மூலம் அவர்கள் முழு வளர்ச்சியடைவதற்கான வாய்ப்பும் இலகுவில் கிட்டுகின்றது.
 கிராமத்தில் வாழ்பவர்களில் அதிகமானோர் வறுமைக் கோட்டிற்கு கீழே வாழ்பவர்கள்தான். எனவே சமூக பொருளாதாரம் நலிவுற்ற நிலையில் அனேகமானோர்களுக்கு தமது குழந்தைகளை முன்பருவப் பள்ளிகளுக்கு அனுப்புவதற்கு சாத்தியப்படாமல் போகவும் வாய்ப்பு உண்டாகின்றது.

பொருளாதார மேம்பாடு உடைய கல்வியறிவு படைத்தோர் நவீன உலகில் உலாவுகின்ற அனைத்து சாதனங்களையும் தமது வீட்டில் வைத்திருப்பார்கள். குழந்தை அவற்றின் பெயர் இயங்கும் முறை என்பவற்றை அவ்வீட்டில் உள்ளோரிடம் கேட்டு அறிந்து கொள்கின்றது.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் அமெரிக்க மக்கள் குழந்தை வளர்ச்சி பற்றி ஆராய்வதற்கு திடசங்கற்பம் பூண்டனர். இதன் அடிப்படையில் அமெரிக்க உளவியல் நிபுணர்கள் மேற்கொண்ட பல ஆய்வுகளில் குழந்தைகளின் மிக முக்கியமான பருவம் முன்பள்ளி பருவமே என்பதை உணர்த்தின.
மழலைகளின் உடல் வளர்ச்சி (PHYSICAL DEVELOPMENT), இயக்க வளர்ச்சி (MOTOR DEVELOP - MENT),  மன வளர்ச்சி (EMOTIONAL DEVELOPMEWT),  அறிவு வளர்ச்சி, மொழி வளர்ச்சி (LAWGUADE DEVELOPMENT), சமூக வளர்ச்சி (SOCIL DEVELOPMEWT) ஆகியவை மிக வேகமாக வளர்ச்சி பெறுகின்றன என்பது ஆய்வுகளின் பெறுபேறுகளாகும்.


ஒரு குழந்தையை நாம் விரும்பும் விதம் மாற்ற வேண்டுமாயின் இப்பருவத்தில் தான் அது சாத்தியப்படும். ஆகவேதான் இப்பருவத்தை நெகிழ்வுடைப் பருவம் (PLASTIC PERIOD) என அழைக்கின்றனர். இதனாலன்றோ “ஐந்தில் வளையாதது ஐம்பதில் வளையாது” என்ற பழமொழி தோன்றியிருக்கலாம்.

குழந்தைகளிடையே தென்படுகின்ற குறைபாடுகளை தொடக்கத்திலே இனங்கண்டு கொண்டால் (IDENTIFICATION OF PROBLEMS)  அவற்றைப் போக்குவது எளிதாகிறது. உதாரணத்திற்கு குறைவான மன வளர்ச்சி (LOWMEWTAL DEVELOP MENT)  கண்பார்வைக்குறைவு, காது கேளாமை, உடல் ஊனங்கள் என்பன சில குழந்தைகளிடையே காணப்படும் குறைபாடுகளாகும்.
இவற்றைச் சிறு வயதிலே கண்டு கொண்டால் பெரும்பாலும் இவற்றை நீக்கிவிடலாம். எந்தவிதமான கவனிப்பும் இன்றி வீட்டில் வளரும் குழந்தைகள் பிற்காலத்தில் மிகுந்த வேதனைக்கு ஆளாக வேண்டிவரும் என்பது நிதர்சனமாகும். மழலைகள் முன்பருவப் பள்ளிக்கு வருகைதரும் போது பயிற்சி பெற்ற ஆசிரியர்கள் தினமும் குழந்தைகளின் உடல் நிலையையும் அவர்களின் செயலாற்றும் திறமைகளையும் கவனித்து வருவதால் எளிதில் குறைபாடுகளைக் கண்டு கொள்கின்றனர்.
  
பள்ளி முன்பருவக் கல்வியின் தாற்பரியங்களை நான்கு பிரிவுகளாக வகுக்கலாம். ஒன்று குழந்தைகளின் அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்தல். இரண்டாவது சிறுவர்களிடையே நல்ல பழக்க வழக்கங்களை வளர்த்தல், மூன்றாவது குறிக்கோளாகும். குழந்தையின் முழுவளர்ச்சியை ஊக்குவித்தல் நான்காவதாகத் திகழ்கின்றது. இவை நான்கும் ஒன்றோடு ஒன்று பின்னிப் பிணைந்துள்ளன.

ஏதாவதொன்று வளர்ச்சியில் பின்னடைவு ஏற்பட்டால் முழுமையான வளர்ச்சியினை எதிர்பார்க்க முடியாது. எனவே குழந்தையின் முழு வளர்ச்சிதான் பள்ளி முன் பருவக் கல்வியின் குறிக்கோளாக அமைய வேண்டும் என்பது வெள்ளிடைமலை.

ஒரு வீட்டிலோ, வகுப்பறையிலோ எல்லாக் குழந்தைகளும் ஒரே மாதிரியாக இருப்பதில்லை. அவர்களிடையே பல வேறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன. குறைபாடுகளும் உள்ளன. சிலர் விரைவாகவும் சிறப்பாகவும் எதையும் கற்றறிந்து கொள்கின்றனர். சிலர் மந்தமாக இருக்கிறார்கள் கற்பதில் அவர்களுக்கு பெரும் கஷ்டம் உள்ளது. சிலருக்கு பாடுவதிலும், பேசுதலிலும், ஓவியம் வரைதலிலும், விளையாட்டுக்களிலும் மாறுபட்ட விருப்பமும், திறனும் உள்ளது.

ஒரு சாதாரண குழந்தையிடமிருந்து (NORMAL CHILD) உடல் மன வளர்ச்சி குன்றுவதாலோ, வேறுபட்டாலோ, ஊனத்தாலோ அல்லது மீத்திறன் உடையதாகவோ அல்லது சிறப்புத் தேவைகள் அவர்களுக்கு நல்க நேர்ந்தாலோ அக்குழந்தையை அசாதாரணக் குழந்தை (EXCEPTIONAL CHILD)   என்கின்றோம். இவர்களுக்கு ஏற்றவாறு பயிற்றுவித்தால் ஊனம் அல்லது குறைபாடு ஒரு பெரும் பிரச்சினையே இல்லை எனலாம்.

அசாதாரண சூழந்தைகளின் வகைகளை கீழ்க்கண்டவாறு குறிப்பிடலாம். உடல் ஊனங்கள் (PHYSICAL HANDICAPS), அறிவு வளர்ச்சி குறைபாடு (MEWTALHANDICPS) சமூக நெறிப்புறழ்வு (SOCIAC HANDICAPS) பிற்போக்குத்தன்மை (BACKWARD) மன வளர்ச்சி குறைவு (MEWTAL RETAR DATION),செவிடு, ஊமை (DEAF & DUMP) குருடு (BLIND),கை, கால் ஊனம் (ORTHO PAEDICALL HANDICAPS) இளம் குற்றவாளிகள் (JUVENILE) பிரச்சினைக்குரியவர்கள் (PROBLEMATIC) என்பனவாகும்.

ஒவ்வோர் ஆண்டின் இறுதியிலும் முன்பருவப் பள்ளியில் பயிலும் சிறார்களை உற்று நோக்கியதை அடிப்படையாகக் கொண்டு அக்குழந்தையின் உடல் வளர்ச்சி அறிவு வளர்ச்சி சமூக வளர்ச்சி, மன எழுச்சி, மொழி வளர்ச்சி ஆகிய பல்வேறு வளர்ச்சிகளையும் மதிப்பிடலாம்.
உற்று நோக்கியதன் மூலம் மற்றும் வருட இறுதியில் மேற்கொள்ளப்படும் மதிப்பீட்டின் மூலமும் கிடைத்த பெறுபேறுகளை ஒரு தேர்ச்சி அட்டையில் (PROGRESS CARD) பதிவு பண்ணலாம். அரசாங்க பாடசாலைகளில் சேரும் குழந்தைகளுக்கும், தொடக்கப் பள்ளியில் சேரும் குழந்தைகளுக்கும் இந்தத் தேர்ச்சி அட்டை பயனுள்ளதாக இருக்கும் என்பது யதார்த்தமாகும்.

முன்பருவப்பள்ளி குழந்தைகளுக்கு உடல் உறுப்புக்களின் பெயரைக் கூறச் செய்தல் அவசிய மாகின்றது. தலை, கை, கால், விரல், உள்ளங்கை முடி (HAIR), நகம், முகம், வாய், பல், நாக்கு, உதடு (LIP), கண், புருவம், கன்னம், தாடை, மூக்கு, காது, வயிறு, பாதம் போன்ற முக்கிய உறுப்புக்களை குழந்தை அறிந்திருக்க வேண்டும். எண்ணிக்கை (NUMBERING)  யைப் பொறுத்தவரை ஐம்பது வரை எண்ணுதல், ஒன்று, இரண்டு, மூன்று, எட்டு, பத்து போன்ற எண்களைப் பிரித்துக் காட்டப்படுகின்றது.

வடிவங்களைப் பொறுத்தவரை வட்டம், சதுரம், முக்கோணம், அரைவட்டம் (SEMICIRCLE)  என்பவற்றை வரைதல், பெயர்களைக் கூறுதல் மேற்கொள்ளப்படுகின்றது. அத்துடன் பெரியது, சிறியது வேறுபாடு செய்தல், குட்டை, நெட்டை பிரித்தல், வர்ணங்களின் பெயரைக் கூறுதல் சூரிய ஒளியில் காணப்படுகின்ற ஏழு வர்ணங்களையும் படிகம் (PRISM) ஒன்றின் உதவியுடன் பிரித்துக் காட்டுதல் நன்று. காகிதம் மடித்தல் குழந்தைகளுக்கு கைகண்டகலை.
நீளபாட்டில் மடித்தல் சதுரமாக மடித்தல், முக்கோணமாக மடித்தல், விசிறி மடித்தல் என்பனவும் நடைபெறுகின்றது. பொது அறிவு, தொடர்ந்து பேசுதல், பொருட்களைப் பார்த்து பெயர்களைக் குறிப்பிடுதல் போன்றவற்றையும் குழந்தை முன்பருவப் பள்ளியிலேயே கற்றுவிடுகின்றமை தெரிய வருகின்றது.

குழந்தைகளின் முன்பருவ பள்ளிகளில் கதை சொல்லுதலும் நடைபெறுகின்து. நல்ல கதைகள் கேட்பது என்பது குழந்தைகளுக்கு மகிழ்ச்சி தரக்கூடிய ஒரு செயலாகவே இருந்து வருகின்றது. கதையின் கருத்து தலைமுறைக்கு தலைமுறை வேறுபட்டாலும் கதை கூறுதல், கேட்பது என்பது பொழுதுபோக்கிற்கும் கற்பித்தலுக்கும் இலக்கிய ரசனையை வளர்ப்பதற்கும் உதவும் ஒரு முக்கிய கலையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது. குழந்தை கதை கேட்கும் பொழுதும், கதை சொல்லும் பொழுதும் பேசும் சந்தர்ப்பத்தைப் பெறுகின்றது.

குழந்தைகளுக்கு புத்தகம் (BOOK)  ஒரு சிறந்த தோழனாகவும் பொழுது போக்காகவும் உள்ளது. புத்தகத்திலிருந்து குழந்தைகளுக்கு வேடிக்கை மற்றும் மகிழ்ச்சி கிடைக்கின்றது. பாடல்களைக் கேட்டும், கற்கும் அனுபவமானது குழந்தைகளுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தரக்கூடியது. குழந்தை பாடல்களைக் கேட்கும் வேளையில் ஒலியைக் கேட்டு மகிழ்வதுடன் தானும் ஒலியை உண்டாக்கிச் சிரித்து மகிழ்கின்றது.

பாடும் பொழுது சொற்களைப் பொருத்தமாக உபயோகிப்பதுடன் ராகங்களையும் அறிந்து கொள்கின்றது. தொடர்ச்சியாகப் பேசத் தெரிந்த குழந்தைகள் இயற்கையிலேயே பாடவும் முடிகின்றது. நாம் பாடலைத் தெரிவு செய்து சரியாகப் பாடினால் குழந்தை அதை நன்கு கவனித்து அதன் மூலமாக புதிய வார்த்தைகளைக் கற்பதுடன் தாம் எவ்வாறு எண்ணங்களை வெளியிடுகிறோம் என்பதையும் அறிந்து கொள்கின்றது. பாடல்கள் மூலமாக குரல் வளத்தையும் மேம்படுத்த முடிகின்றது.

நடித்தல் (DRAMATIZATION) என்பது எண்ணங்களை ஆக்கச் செயல்கள் மூலமாக பேச்சின் மூலம் வெளிப்படுத்தல் ஆகும்.
குழந்தைகளுக்கு படம் வரைதல், வர்ணம் தீட்டுதல் இவற்றில் மிகுந்த ஆர்வம் உண்டு. இதனால் ஆசிரியர் குழந்தைகளிடம் ஏதாவதொரு வேடிக்கையான படத்தைக் கரும்பலகையில் வரையச் செய்யலாம். காகிதம்வர்ணங்கள் போன்றவற்றைக் கொடுத்து சித்திரங்களைக் கீறும்படி கூறலாம்.

ஆசிரியர் எளிமையான தெளிவான மொழியினைப் பேசுதல் வேண்டும். ஏனெனில் குழந்தைகள் ஆசிரியரை முன்மாதிரியாகக் கொள்கிறார்கள். ஆசிரியர் குழந்தைகளுடன் பேசும் போது அவசரமாகப் பேசக்கூடாது. அது குழந்தைகள் கற்பதற்குச் சிரமத்தைக் கொடுக்கும் என்று இந்திய பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர் ஒருவர் கூறுகின்றார்.

சாதாரணமாக அடிக்கடி குழந்தைகள் ஜலதோஷம் சளி மலச்சிக்கல்  (CONST IPATION), வயிற்றோட்டம், வயிற்றுவலி, வலிப்பு, காய்ச்சல் போன்றவற்றால் பாதிக்கப்படுகின்றனர். இதனைவிட அனேகம் முன்பருவ பள்ளிக்குழந்தைகளுக்கும் தொற்று நோய்களும் உண்டாகலாம்.
குழந்தைகள் முன்பருவக் கல்விக் கூடத்தில் விளையாட்டு உபகரணங்களைத் தயாரிக்கக் கற்றுக்கொடுக்கப்படுகின்றது. அத்துடன் பயனற்ற பெட்டிகளைப் பயன்படுத்திக் கட்டடக்கலைகள் மேற்கொள்ளுதலும் நடைபெறுகின்றது. மேலும் தச்சு வேலை, பாசி கோர்த்தல் (THREADING OF BEADS),  கயிற்றில் முடிச்சுப் போடுதல், களிமண் விளையாட்டு கிலுகிலுப்பை செய்தல், துணிப்பந்து செய்தல் போன்றவைகளும் கற்றுக்கொடுக்கப்படுகின்றன.
குழந்தைகளின் தேவை மற்றும் வளர்ச்சியை அடிப்படையாகக் கொண்ட பாடத்திட்டங்களை உள்ளடக்கிய குழந்தைகள் முன்பருவப் பள்ளியின் முக்கியத்துவம் அளப்பரியது என்பது புலனாகும்.
 அருணா தருமலிங்கம்,
வந்தாறுமூலை, செங்கலடி.

Post Comment

SWOT Analysis

ABSTRACT: A SWOT Analysis is used to develop strategies that capitalise on an organisation’s strengths, minimise the effects of any weaknesses, exploit available opportunities and defend against threats. Implementing these strategies leads to achieving the organisation’s objectives. This article explains how to conduct a SWOT Analysis and provides a worked example in a school environment.

Scope of Discussion

In the following I discuss SWOT (Strengths, Weaknesses, Opportunities and Threats) Analysis only in relation to schools. However, SWOT analysis can be applied to any organisation or part thereof (e.g. private company, public agency, voluntary sector organisation, business unit, department, health organisation, university, multinational organisation, children’s Sunday league football team). Similarly, whilst I refer to analysing the legislation, policies, protocols and arrangements that affect schools, SWOT analysis can effectively be applied to a range of issues relevant to your specific organisation (e.g. investment in computer manufacture, marketing campaign for a clothes shop, quality of care in a nursing home).

What is a SWOT Analysis?

SWOT Analysis is an effective way of identifying the strengths and weaknesses of the impact of legislation, policy, protocols, parent-partnership arrangements, and so on, and of examining the opportunities and threats your organisation/school may face as a result of implementing such policies, protocols, and arrangements. It was initially developed as a strategic planning tool by Robert Stewart, Alfred Humphrey and co-workers at the independent Stanford Research Institute in the 1960s. Nowadays, however, its use has extended beyond this original business usage and it is regularly employed as a planning tool by public services, schools, and similar.

Definitions

• Strengths: Attributes of the school that are likely to have a positive effect on achieving the school’s objectives.
• Weaknesses: Attributes of the school that are likely to have a positive effect on achieving the school’s objectives.
• Opportunities: Conditions external to the school that are likely to have a positive effect on achieving the school’s objectives.
• Threats: Conditions external to the school that are likely to have a negative effect on achieving the school’s objectives.

Purpose

In sum, the purpose of a SWOT analysis is to develop strategies that capitalise on the school’s strengths, minimise the effects of any weaknesses, exploit available opportunities and defend against threats. Implementing these strategies should lead to achieving the school’s objectives.

How to Use the Tool

To carry out a SWOT Analysis, write down answers to the following questions. Where appropriate, use similar questions and, whenever possible, consider your answers from your own point of view and from the point of view of the people you deal with.

Strengths:

1. What advantages does this policy/protocol/arrangement/other present?
2. What do we currently do well?
3. What relevant resources do we access to?
4. What do other people see as your strengths?  

Weaknesses:

1. What can we improve?
2. What do we not do well? Consider what you are criticised for or what you receive complaints about.
3. Where are we vulnerable?

Remember to consider this from an internal and external perspective. Do other people perceive weaknesses that you do not see? Are other schools doing any better than you in this area? It is best to be realistic now, and face any unpleasant truths as soon as possible.

Opportunities:

1. What opportunities do we know about but have not addressed?
2. Are there emerging trends on which we can capitalise?

Useful opportunities can come from such things as:

• changes in technology and educational markets on both a broad and narrow scale
• changes in government policy related to your field
• changes in social patterns, population profiles, lifestyle changes, and so on
• local events

A useful approach to considering opportunities is to look at your strengths and ask yourself whether these open up any opportunities. Alternatively, examine your weaknesses and ask yourself whether you could open up opportunities by eliminating them.

Threats:

1. What obstacles do we face?
2. Are economic conditions affecting our financial viability? Ask yourself, what would be the financial, social, educational impact of not implementing changes?
3. Are the required specifications for our services changing?
4. Is changing technology threatening our position?
5. Could any of our weaknesses seriously threaten our business, children’s educational attainment, and so on? In other words, are weaknesses likely to make us critically vulnerable?

Carrying out this analysis will often be illuminating – both in terms of pointing out what needs to be done, and in putting what we might see as a problem into perspective. You can then use a simple matrix such as the one below to record your analysis.

STRENGTHS	WEAKNESSES
OPPORTUNITIES	THREATS

Post Comment

The Relation between Society and School

It is known to all that the relation between school and society is very close and integral. We cannot think of a school without a society and on the other hand, a society without school is quite absurd. One without the other does not carry any sense. These are two sides of a same coin. Therefore, the school should arrange its programs in such a way that they strengthen the relationship between school and society. Now some measures that cultivate the relation between school and society are presented here.

We know that programs in school must be planned and should be based on the social tradition and principles. So curricular organization should be based on social needs and social experience of the learner. The school life divorced from direct life experience is futile and rather destructive. So a learner must be acquainted with such experience which is relevant to his or her social life. This acquaintance makes the learner able to solve the social problem and satisfy the social needs.
The school must play an active part to relate itself with the society. There are many educative forces in the society, e.g. places of historical interest, temple, church, mosque and remnants of human civilization. These forces may act as educator to the young people. In order to create a relationship between school and society, the school can organize educational excursion. Again, the relation between the two can be consolidated if school can assemble different agencies of education and organize cultural program where students, teachers, parents and the other members of the society will take part. Socialization and acculturation among all, particularly different sections of the society, will enrich learners' society.
Society is an ever changing entity. That which is indispensable today, may have no relevance in the society of tomorrow. All changes in social life are concomitant with the changes of human need. A school has to keep pace with the changing society and to do that the curriculum should be reviewed regularly keeping in mind the change in social demand and needs.
School directs the society, reforms the society and ensure the progress of the society by analyzing the principles and rules and selecting only those which have some good effects on society. If the school fails to do it, the society will become a stagnant organization.

Read more: http://www.bukisa.com/articles/126132_the-relation-between-society-and-school#ixzz1DeaDlfCe

Post Comment

ஆசிரியர் - மாணவர், பெற்றோர் - குழந்தைகள் உறவுகள் மேம்பட...

முனைவர், சி. சேதுராமன்

நல்ல சமூகம் உருவாக அடிப்படைக் காரணமாக இருப்பவர்கள் ஆசிரியரும், பெற்றோரும் ஆவர். ஒரு நாட்டின் எதிர்காலம் வகுப்பறையின் நான்கு சுவர்களுக்குள்தான் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. என்கிறது கோத்தாரிக் கல்விக் குழு...

ஒரு நல்ல ஞானாசிரிய னால்தான் நல்ல சமூதாயத்தை உருவாக்க முடியும் என்பார் சுவாமி விவேகானந்தர், நிறைமொழி மாந்தராக ஆசிரியர்கள் விளங்குதல் வேண்டும்.

நன்னூலார் கூறும் நல்லாசிரியர்க்குரிய பண்புகள் எக்காலத்துக்கும் பொருந்துவனவாக அமைந்திலங்குகின்றன.

கற்கும் சூழல்

வளர்ச்சியும் நடத்தையும் புறம்பேயிருந்து கட்டுப்படுத்தும் பலவித காரணிகளே சூழ்நிலை என்படும். நமது பண்பாட்டின் மீது பலவகைத் தாக்கங்கள் நிகழ்வதால் பள்ளிச் சூழலும் குடும்பச் சூழலும் நலிவடைந்து வருகின்றன. ஒரு குழந்தைக்கு நற்பண்புகளை வளர்க்கும் பொறுப்பில் குடும்பச் சூழலும், கற்கும் பள்ளச் சூழலும் பெரும் பங்கு வகிக்கின்றன. இச்சூழல்கள் சீர்கெட்டால் குழந்தையின் வளர்ச்சியும் வாய்ப்பும் தடைப்படுகின்றன. அதனால் மாணவர்கள் நற்பண்புகளைப் பெற்று உயர்வடையும் நற்சூழலுகளை பள்ளிகளே அமைத்துத் தரவேண்டும்.

சூழ்நிலைக்களம்

குடும்பம், சுற்றுப்புறம், சமுதாயம், பள்ளி, அரசு முதலியவைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு மாணவர்களின் வளர்ச்சி நிலைகள் அமைகிறது. மாணவர்களது தனிப்பட்ட வளர்ச்சிக்கும் உதவக் கூடிய திட்டமிடப்பட்ட சூழ்நிலைக்களமாகப் பள்ளிகள் செயல்படுகின்றன.

குடும்பம்- பள்ளி

குடும்பமும் பள்ளியும் மாணவர்களுக்குத் தக்க சூழ்நிலையை உருவாக்கிக் கொடுக்கும் போதுதான் மாணவர்கள் கல்வியில் நல்ல அடைவினைப் பெற இயலும். இவை இரண்டும் மாணாக்கரது வளர்ச்சிக்கு உதவும் இன்றியமையாத காரணிகளாகும். ஒரு குழந்தையின் பண்பு அதன் குடும்பத்தின் பண்பு. அதன் சமூகத்தின் பண்பு. சமூகம் காலம் காலமாகச் சேகரம் செய்த பண்பை குழந்தைக்கு அளிப்பது குடும்பம், குடும்பம் இல்லாவிட்டால் குழந்தைகள் நற்பண்புகளைப் பெறமுடியாது என்பர் அறிஞர்.

அசிரியர்

ஒருநாட்டின் பெருமை அதன் பரப்பு, மலைகள், காடுகள், கழகங்கள், ஆயுதச் சாலைகள், கட்டடங்கள் ஆகியவற்றைப் பொறுத்ததன்று. ஆனால் அது,

அந்நாட்டின் பள்ளிகளின் நிலையையும் ஆசிரியர்களின் தன்மையையும் பொறுத்ததாகும் என்று ஜே.எப்.பிரெளன் கூறுகிறார்.

ஆசிரியர்- மாணவர் உறவு

ஆசிரியர் திறம்படக் கற்பிக்கவும் மாணவர்கள் செம்மையுறக் கற்றிடவும் வகுப்பறையில் மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும் இடையே நிலவும் நல்லிணக்கச் சூழலே ஆசிரியர் மாணவர் உறவு எனப்படும்.

பண்டைக்காலத்தில் கல்வி வாழ்வோடு கற்பிக்கப்பட்டு வந்தது. செய்து கற்றல், செய்யக்கற்றல், வாழ்ந்து கற்றல், வாழக்கற்றல் என்பதற்கிணங்க கல்வி கற்றல் என்பது வாழ்வோடு இரண்டறக் கலந்ததாக இருந்ததே தவிர தனித்துக் காணப்படவில்லை.

குருகுல முறைக்கல்வியில் ஆசிரியரும் மாணாக்கனும் தந்தை மகன் உறவு என்ற நிரைலயில் நடந்து கொண்டனர். மாணவனாக ஒரு சிறுவனை ஏற்றுக் கொண்டபின் அவனை ஆசிரியர் தமது குடும்பத்துள் ஒருவனாகக் கருதி தன்மகனிடம் அன்பு செலுத்துவது போன்று இவனிடமும் அன்பு செலுத்த வேண்டும் இதே போன்று மாணாக்கனும் ஆசிரியருக்குக் கீழ்படிந்து அவருக்கான பணிவிடைகள் பலவற்றைச் செய்ய வேண்டும்.

இன்றையச் சூழலில் ஆசிரியர் மாணவர் உறவு மேம்பட பின்வரும் வழிகளை மேற்கொள்ளலாம்.

1. அன்பு காட்டுக,

அன்பே உலகில் வலிமையானதாகும். இந்திரகதியில் இயங்கும் இன்றையச் சூழலில் பள்ளிக்கு வரும் மாணவர்கள் உண்மையான அன்புக்காக ஏங்குகின்றனர். தாயும், தந்தையும் பணிபுரிபவர்களாயின் அக்குழந்தைக்கு இருவரது அன்பும் கிட்டாது போய்விட வாய்ப்புள்ளது. பள்ளிக்கு வரும் மாணவனிடத்தில் ஆசிரியர் பாசமுடன் அன்பு காட்ட வேண்டும். அவர்கள் தவறுகள் செய்கின்ற போது அவை மனதில் படும் வண்ணம் சுட்டிக்காட்டி அன்பு வழியில் திருத்த வேண்டும். ஆசிரியர் தம்மீது அன்புகாட்டுகிறார் என்று உணரும் மாணவன் நல்வழியில் செல்ல ஆரம்பிக்கின்றான். ஆசிரியர் தாய்போன்று அன்பு காட்டி, தந்தை போன்று அனைத்துப் பேசி மாணவர்களுக்குப் பாடம் கற்பிக்க வேண்டும் என்று நாமக்கல் கவிஞர் வெ. இராமலிங்கம்பிள்ளை கூறுகிறார்.

2. அறிவுத்திறன் குறைந்தவர்களை ஆசிரியர்கள் உற்சாகப்படுத்துதல் வேண்டும்,

அறிவுத் திறன் மிகுந்த மாணவர்களைப் பாராட்டி அவர்கள் மீது மட்டும் தனிக்கவனத்தை செலுத்துதல் கூடாது. அறவுத்திறன் மிகுந்த குழந்தைகளுக்குக் கற்பித்து அவர்களை மேலும் உயர்த்துவது சிறந்ததாகாது. அறிவுத் திறன் குறைந்தவர்களுக்கு அறிவு புகட்டி அவர்களை உயர்வடையச் செய்வதே சாலச்சிறந்தது.

அறிவுத் திறன் குறைந்தவர்களை ஆசிரியர்கள் மற்ற மாணவர்கள் முன்பு தரக்குறைவாக நடத்துதல் கூடாது. அவர்களை அவ்வாறு நடத்தினால் அம்மாணவர்களின் கவனம் கல்வியில் செல்லாது. ஆசிரியர் மாணவர் உறவு பாதிப்படையும். மாறாக அறிவுத்திறன் குறைந்த மாணவர்கள் ஆர்வமுடன் கற்க முயலும் போது அவர்களை உற்சாகப்படுத்த வேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் அம்மாணவர்கள் கற்க ஊக்கமுடன் முயலுவதோடு, ஆசிரியர் மீது மிகுந்த மதிப்புடன் இருப்பர்.

3. மாணவர் இன்பத்திலும் துன்பத்திலும் பங்குபெறல்,

ஆசிரியர் மாணவர் இருவரும் இரட்டை மாட்டுவண்டியில் பூட்டப்பட்ட இரண்டு காளைமாடுகளைப் போன்றவர்களாக இருத்தல் வேண்டும். மாணவர்கள் தோல்வியுறும் போது வருந்துவர். அவர்களுக்கு உடல்சோர்வோ மனச்சோர்வோ ஏற்பட்டு அவர்கள் வருந்தும் போது அதனைத் தன்னுடையதாகக் கருதி அவர்களுக்கு ஆறுதல் கூற வேண்டும். அவர்களுடைய வருத்தத்தைத் தம்முடையதாகவும் கொண்டு அவர்களது துன்பத்திற்கு ஓர் ஊன்றுகோலாக அமைந்து அவர்களது நலம் நாடவேண்டும், அவ்வாறு செய்தால் ஆசிரியர்கள் மாணவர்கள் உறவு உன்னதநிலையை அடையும்.

மாணவர்கள் வெற்றி பெறும்போது அவர்களது வெற்றியைத் தம்முடைய வெற்றியைப் போல் கருதி மகிழ்ச்சிடையதல்  வேண்டும்.

அவ்வாறு செய்தோமெனில் ஆசிரியர் கூறுகின்றவண்ணம் மாணவர்கள் மனமுவந்து நடப்பர்.

இருவரது உறவும் மேம்பாடடையும். அவர்களது வெற்றியும் அலட்சியப்படுத்துதல் கூடாது. ஆசிரியர்கள் மாணவர்களது வெற்றியில் பங்கு கொண்டு மகிழவேண்டும்.

4. மாணவர்களை ஊக்கப்படுத்துதல்;

அகல்விளக்காக இருந்தாலும் தூண்டுகோல் ஒன்று வேண்டும் என்பவர் பெரியோர். ஒவ்வொரு மாணவர்களுக்குச் சமமான வாய்ப்பைக் கொடுத்து ஊக்கமூட்டினால் அவர்கள் திறன்கள் வெளிப்படும். ஆசிரியர்கள் மாணவர்களின் திறன்கள் வெளிப்படுமாறு அவர்களை ஊக்கப்படுத்த வேண்டும்.

அவர்களது திறமைகளைக் குறைத்து மதிப்பிடுதல் கூடாது. திறமைகளைக் கண்டறிந்து அதனை வளர்த்தல் வேண்டும். “ஊக்கமே ஆக்கத்திற்குச் சிறந்த வழி” என்கிறார் சுவாமி விவேகானந்தர்.

திறமைகளை ஊக்குவிக்கும் ஆசிரியர்களையே மாணவர்கள் அதிகம் விரும்புவர்.

5. மாணவர்களின் தவறுகளைக் களைதல்;

தவறு செய்வது மனித இயல்பு பல்வேறு சூழல்களில் இருந்து மாணவர்கள் வருவதால் வகுப்பிலும் பள்ளி வளாகத்திலும் தவறுகள் செய்ய வாய்ப்புகள் உள்ளன. அவ்வாறு தவறுகள் மாணவர்கள் செய்யும்போது அவர்கள் அதை உணரும் வண்ணம் செய்து திருத்துதல் வேண்டும். அதற்கு மாறாக சிறிய குற்றங்களையே பெரிதாகக் காட்டி அதனை விமர்சித்தல் கூடாது. தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டி அவர்களைத் திருத்துதல் வேண்டும். மாணவர்கள் செய்யும் தவறுகளைக் கண்டும் காணாமல் இருத்தல் கூடாது. அது இருவரது உறவிலும் தீய விளைவுகளை ஏற்படுத்தும். மாணவர்கள் தவறுகளை உணர்ந்து மீண்டும் அதுபோன்ற தவறுகளைச் செய்யாதவாறு ஆசிரியர்கள் அவர்களைப் பார்த்துக் கொள்ளல் நலம் பயக்கும். அவ்வாறு செய்தால் மாணவர்கள் தங்களை நல்வழிப்படுத்திய ஆசிரியர்களைப் பெரிதும் மதிப்பார்கள்.

மேம்பட்ட கற்பித்தல் திறம்:

நாள்தோறும் புதிய செய்திகளையும் கருத்துக்களையும் கூறும் ஆசிரியர்களை மாணவர்கள் அனைவரும் விரும்புவர், தாம் உணர்ந்ததை மாணவருக்கும் கற்பிக்கும் கற்பித்தல் திறமுடையவராக ஆசிரியர்கள் விளங்குதல் வேண்டும். இவ்வாறான மேம்பட்ட கற்பித்தல் திறம் ஆசிரியர் மாணவர் நல்லுறவுக்கு அடிப்படையாக அமைகிறது. மேலும் ஆசிரியர் மாணவர்களிடையே சாதி, மத, இன, மொழி வேறுபாடு பாராது அனைவரையும் சமமாக நடத்துதல் வேண்டும்.

பெற்றோர் ஆசிரியர் உறவு:

மாணவர்களிடத்தில் நற்பண்புகள் மேலோங்க பெற்றோர். ஆசிரியரிடையேயும் நல்ல உறவு வேண்டும். இவர்களின் நல்லுறவு மாணவர் கல்விச் சூழ்நிலைச் சீர்கேடுகளை அகற்றும் அருமருந்தாக அமைகிறது. மேலும் ஆசிரியர், மாணவரிடையே உள்ள அந்நியத்தன்மை போக்க உதவுகிறது. பெற்றோர் - ஆசிரியர் நல்லுறவு ஆசிரியர்- மாணவர் உறவை மேம்பட வைக்கிறது.

ஆசிரியருக்கும் மாணவருக்கும் உள்ள உறவை மேம்படுத்தும் காரணிகள் எவையென செய்யப்பட்ட ஆய்வுகள் கண்டறிந்துள்ளன, அவற்றுள் சில:

1. ஆதாரக் கல்வி மாணவருக்கும், ஆசிரியருக்கும் இடையே உறவை மேம்படுத்துகிறது.

2. மாணவர்கள் விடுதியில் தங்கிப் பயிலும் பள்ளிகளில் ஆசிரியர் மாணவர் உறவு மேலோங்கி உள்ளது.

3. எல்லோராலும் விரும்பப்படும் ஆசிரியர்களால் மட்டுமே மாணவர்களிடம் நல்லுறவை ஏற்படுத்த முடிகிறது.

4. ஆசிரியர் மாணவர் விகிதம் குறைந்துள்ள பள்ளிகளில் ஆசிரியருக்கும் மாணவருக்கும் உறவு சிறந்து விளங்குகிறது.

பெற்றோரும் குழந்தைகளும்:

ஒரு குழந்தைக்கு சிறந்த முதல் ஆசிரியர்கள் பெற்றோர்களே ஆவர். பெற்றோர்களைப் பார்த்தே குழந்தைகள் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். இன்றைய சூழலில் பெற்றோர்களுடன் தான் அதிக நேரம் செலவிடுகின்றனர்.

(தொடரும்)

Post Comment